ΟΣΔΕΛ
Πάπας Φραγκίσκος: «Τα μυθιστορήματα και η ποίηση είναι απαραίτητα για την αντιμετώπιση των βίαιων ψευδών ειδήσεων»
Δημοσιεύτηκε 2 Σεπτεμβρίου, 2024
Mε μια επιστολή με τίτλο «Για τον ρόλο της λογοτεχνίας στην εκπαίδευση» που μεταφράστηκε πρόσφατα σε οκτώ γλώσσες, ο Πάπας Φραγκίσκος εξετάζει την αξία της ανάγνωσης μυθιστορημάτων και ποιημάτων ως μέρος της πορείας προς την προσωπική ωριμότητα όλων και μαζί όσων ασχολούνται με το ποιμαντικό έργο.
Ο πάπας Φραγκίσκος υποστηρίζει ότι η λογοτεχνία δεν πρέπει να διαγράφεται ως «δευτερεύουσα τέχνη» λόγω της ικανότητάς της να διεγείρει την ενσυναίσθηση και να αντιμετωπίζει «την εμμονή με τις οθόνες και τις τοξικές, επιφανειακές και βίαιες ψευδείς ειδήσεις».
Τονίζοντας πως οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν καταστήσει τη λογοτεχνία μη απαραίτητη, ο ίδιος επιμένει ότι μια τέτοια προσέγγιση είναι ανθυγιεινή και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή πνευματική και διανοητική εξαθλίωση των μελλοντικών ιερέων, οι οποίοι θα στερηθούν την προνομιακή αυτή πρόσβαση που η λογοτεχνία παρέχει στην καρδιά του ανθρώπινου πολιτισμού και, πιο συγκεκριμένα, στην καρδιά κάθε ατόμου.
Επίσης αναφέρεται στη δική του εμπειρία ως καθηγητής λογοτεχνίας σε σχολείο Ιησουιτών στη Σάντα Φε της Αργεντινής μεταξύ 1964 και 1965: «Δίδασκα τα δύο τελευταία χρόνια του Λυκείου και έπρεπε να διασφαλίσω ότι οι μαθητές μου μελετούσαν τον El Cid. Οι μαθητές δεν ήταν ευχαριστημένοι- συνήθιζαν να ρωτούν αν μπορούσαν να διαβάσουν αντ' αυτού τον Federico García Lorca. Έτσι αποφάσισα ότι θα μπορούσαν να διαβάσουν τον El Cid στο σπίτι και κατά τη διάρκεια των μαθημάτων θα συζητούσα για τους συγγραφείς που άρεσαν περισσότερο στους μαθητές.
Ο επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας αναφέρει συγγραφείς όπως ο C.S. Lewis («Τα Χρονικά της Νάρνια») και ο Marcel Proust («Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο») μαζί με ποιητές όπως ο Paul Celan, ο Jorge Luis Borges και ο T.S. Eliot στην επιστολή του, ενώ μοιράζεται στη συνέχεια τις προσωπικές του λογοτεχνικές προτιμήσεις, αναφέροντας την αγάπη του για τους τραγικούς «επειδή όλοι μπορούμε να αγκαλιάσουμε τα έργα τους ως δικά μας, ως εκφράσεις του δικού μας προσωπικού δράματος».
Ο ίδιος προσθέτει: «Το δράμα είναι ένα από τα τραγούδια μας, ένα από τα τραγούδια μας: "Κλαίγοντας για τη μοίρα των χαρακτήρων τους, ουσιαστικά κλαίμε για τον εαυτό μας, για το δικό μας κενό, τις ελλείψεις και τη μοναξιά μας"».
Στη συνέχεια διερευνώντας διεξοδικά τους λόγους για τους οποίους η μελέτη της λογοτεχνίας πρέπει να ενθαρρύνεται στην εκπαίδευση των μελλοντικών ιερέων, ο Πάπας προτείνει μία ριζική αλλαγή πορείας για την αποκατάσταση του ρόλου της λογοτεχνίας στη διαπαιδαγώγηση παρουσιάζοντας δεκάδες επιχειρήματα.
«Πρέπει απεγνωσμένα να αντισταθμίσουμε αυτόν τον αναπόφευκτο πειρασμό για έναν ξέφρενο και άκριτο τρόπο ζωής, κάνοντας ένα βήμα πίσω, επιβραδύνοντας, αφιερώνοντας χρόνο για να κοιτάξουμε και να ακούσουμε», αναφέρει μεταξύ άλλων. «Αυτό μπορεί να συμβεί όταν ένα άτομο απλά σταματά για να διαβάζει ένα βιβλίο».
Πηγή: vatican.com
